اگر شما عاشق هواپیما و فضاپیماها بوده و می خواهید برای پیشرفت و توسعه آنها کاری بکنید، شغل مهندسی هوافضا می تواند برای شما مناسب باشد.

برای اینکه بتوانید یک مهندس هوافضای موفق شوید باید در ریاضیات، فیزیک،فناوری اطلاعات و به خصوص زبان انگلیسی قوی بوده و از استعداد خوبی در این علوم بهره مند باشید.

محل کار شما به عنوان یک مهندس هوافضا در دفتر کاری یا در کارخانه می باشد. اگرچه امروزه در مقایسه با قبل، مهندسان هوافضا زمان زیادی را در دفاتر کاری می گذرانند چون بیشتر کارهای طراحی، مدلسازی، آزمایش ها، ارزیابی و آموزش را با کمک برنامه ها و نرم افزارهای شبیه ساز کامپیوتری انجام می دهند. البته گاهی برای بازرسی یا تست هواپیماها در محل های مختلف، باید در سفرهای کاری باشید.

در مجموع مهندسی هوافضا شاخه‌ای است از مهندسی که با طراحی هواپیما، فضاپیما، ماهواره، ماهواره برها و مسائل و موضوعات وابسته به آن‌ها سر و کار دارد اما در برخی از اوقات مهندس هوافضا به طراحی سیستم های با تکنولوژی بالا مانند خودروهای کم مصرف و تجهیزات نفت و گاز و سیستم های تولید توان، اشتغال پیدا می کند. به عبارت دیگر مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند مکانیک، متالورژی، علوم کامپیوتر، عمران و الکترونیک استفاده می‌شود. موضوعاتی از قبیل طراحی و ساخت هلیکوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، بدون موتور، عمود پرواز و یا جنگنده از یک طرف و ساخت پایگاههای فضایی و مسافرت به کرات دیگر از طرف دیگر جامعیت و حساسیت رشته مهندسی هوافضا را بیش از پیش روشن می‌سازد.

مهندسی هوافضا در بسیاری از کشورها از جمله ایران یکی از پیشروترین زمینه‌های پژوهشی است و بودجه‌های کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته می‌شود، زمینه‌های پیشرفت و جهش در دیگر حوزه های علوم مهندسی را فراهم ساخته‌ است.

زمینه‌های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی‌شود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرفتری می‌سازند. فرایند سیستم‌های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین‌های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می‌گردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت‌های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصتهای شغلی بسیار خوبی دارد.

در تعریفی دیگر از مهندس هوافضا اینچنین آمده است : مهندس هوافضا مسئولیت طراحی و ساخت ماشینهای غیر عادی، از هواپیماهای با وزن بیش از ۲۵۰ تن گرفته تا فضاپیماهائی که قادر به طی مسافتهای طولانی با سرعتی بالاتر از ۳۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت هستند را برعهده دارد. مهندس هوافضا هواپیماها و فضاپیماها و موشکها را طراحی کرده و توسعه داده و مورد آزمایش قرار می دهد و بر مراحل ساخت آنها نظارت می کند. آن دسته از مهندسین هوافضا که با هواپیما سر و کار دارند را مهندسین هوانوردی و آنهائی را که اختصاصا با فضاپیما کار میکنند را، مهندسین فضانوردی گویند.

مهندسین هوافضا فناوریهای جدیدی را برای استفاده در هوانوردی،‌ سیستمهای دفاعی و اکتشافات فضائی بوجود آورده و اغلب در زمینه هایی مانند طراحی ساختار، هدایت، ناوبری و مراقبت، تجهیز و ارتباطات و یا شیوه های تولید متخصص می شوند. آنها اغلب از طراحی کامپیوتری،‌ روبات ها، لیزر و تجهیزات نوری الکترونیکی پیشرفته در کارشان بهره می گیرند.

یک مهندس هوافضا با توجه به اینکه در چه شرکت یا سازمانی مشغول کار است ممکن است در زمینه یکی از تولیدات خاص هوافضا مانند حمل و نقل تجاری (هواپیماهای باری و مسافربری )، جتهای جنگنده نظامی، هلیکوپترها، فضا پیماها و یا موشکها و راکتها تخصص کسب کند.

همچنین مهندس هوافضا می تواند در آیرودینامیک (دانش مربوط به حرکت اجسام در گازها و هوا)،‌ ترمودینامیک (مبحث فعالیت مکانیکی و رابطه آن با حرارت)،‌ مکانیک سماوی، نیروی محرکه، آکوستیک (علم اصوات) و یا سیستمهای هدایت و مراقبت، مهارت و تخصص داشته باشد.

در بسیاری از کشورهای دنیا سعی بر این است که از مهندس هوافضا در صنعت هوافضا استفاده شود اما در برخی از کشورها نیز مرسوم شده است از این متخصصین در سایر صنایع دیگر نیز بهره گرفته شود. به عنوان مثال با توجه به شناختی که مهندسان هوافضا از علم آیرودینامیک دارند از آنها در شرکت های خودروسازی برای طراحی خودرو با راندمان بالا استفاده می شود.